ერთი მონატრება
“როცა სახლიდან ვეღარ გავდიოდით, როცა ერთმანეთით ვიყავით დასჯილები… მე შენს კალთაში მედო თავი და ვფიქრობდი თავის შველაზე…” / ხარანაული გაბრაზებული ვარ. ვერ ვპატიობ , – რომ არ დამელოდა; რომ არ […]
Tag Archives: მელანქოლია
პეტრას #1
როცა ამ შუშის გალიაში საკუთარი ხმისაც კი გეშინია, მეილის ყრუ ერთხმოვნიანი ჩაკვნესებაც კი შეიძლება საკმარისი გახდეს დასაფრთხობად და ძლივსმოპოვებული სიმშვიდის დასარღვევად. ამ დროს სააბაზანოში ვიყავი, სადაც არათუ სარკე, ერთი ისეთი […]
სახლში დამზადებული მთები
სახლში დამზადებულ მთებს მივირთმევ. ალინა ორლოვას სიმშვიდეს ვიხვევ თითებზე ძაფებად და ვუყურებ ლაქს თითებზე : ვარდისფერს, საქმიანი ადამიანებისთვის თვალის ასახვევს, – რომ მოეწონოთ, დამაჯერებლად ჩაგთვალონ და შემდეგ ეტაპებზე გადაგიყვანონ, როგორც ყველაზე […]
მელანქოლია
“მისის ბრაუნი უცნაური ქალია, პათეტიკური, ახირებებითა და სიშმაგეებით სავსე, პირქუში, მარტოხელა არსება, რომელსაც იტანენ, მაგრამ არ უყვართ. ის გამუდმებით ყლაპავს პანიკის მსგავს მჩხვლეტავ აგზნებებს და ასე ემზადება ყველაზე უარესისთვის, რაც […]
სიმბოლიზმი და მელანქოლია
ყოველი ახალი დღე ახალი ხელოვანის აღმოჩენით იწყება. დავაკონკრეტებ – ბევრისთვის ნაცნობი, მაგრამ ჩემთვის უცნობი მხატვრების უცნობი ნამუშევრებით . თუ ცუდ განწყობაზე ვარ, მაშინ მითუმეტეს. ამაზე უკეთესი ვერაფერი მოვიფიქრე ცუდად დაწყებული […]
la maga de rayuela 