ქებათა ქება სოლომონისა
ვერ დაშრეტს სიყვარულს წყალი მრავალი და მდინარე ვერწარხოცავს მას. კიდეც რომ გასცეს კაცმა სახლის მთელი დოვლათი სიყვარულის წილ, მაინც არ ასცდება სიძულვილი. ქებათა-ქება სოლომონისა 8 ეს წიგნი იყო ეკას მცდელობის […]
ღვთის, ეშმაკის და სამშობლოს გარეშე
“ღმერთს ვერც ზეცის შვიდი სართული იტევს და ვერც მიწისა, ადამიანის გულში კი ეტევა. ამიტომაც ჭკუით იყავი ალექსის, ადამიანს გული არასდროს ატკინო!” დიდი ხნის წინ ერთი მეგობარი მყავდა. მას უყვარდა ძველი […]
ცა ჩემს ფეხებთან
უილიამ ფოლკნერის სიტყვებში ყვავილებია ჩაზრდილი, – იასამნისფერი და ყვითელი. ძველდებიან და წიგნის ყვითელ ფურცლებს ემსგავსებიან. ძველი ზანდუკებიდან, ყუთებიდან, მუყაოს კოლოფებიდან ამოგვაქვს უმისამართო და ხელმოუწერელი წერილები, რომელშიაც ქალები და მამაკაცები, ერთ […]
ისწავლე მარტო ყოფნა
Andrei Tarkovsky, A Poet in the Cinema, 1984 “რას ეტყოდით ახალგაზრდებს?” “არ ვიცი…მათ ვეტყოდი, ისწავლონ მარტოობა და სცადონ , საკუთარ თავს მეტი დრო დაუთმონ.. ვფიქრობ, დღეს ახალგაზრდების ერთ-ერთი დიდი შეცდომა […]
ექსტრემალური სისულელე და მარტოობა ფილიპ როთისგან
Dream When you’re feelin’ blue Dream That’s the thing to do Just watch the smoke rings rise in the air You’ll find your share of memories there So dream When […]
Notre-Dame de Paris
ყოველივე ქარია და ჩვენება! ოჰ, სიცოცხლეც უეცარი ქარია… მარადია ერთადერთი: შვენება. (გალაკტიონი) ბავშვობაში ხშირად ვიტყოდი ხოლმე, ცა ნაცრისფერია, ახლა ალბათ იწვიმებს-მეთქი. ამოვიჩრიდი ჩემს კატას და სახლში შევიძურწებოდი, – ახოხოლავებულ ნივთებს […]
ცხოვრება და სხვა წვრილმანები
Cy Twombl, Untitled, 1955 საი ტვომბლის ერთ-ერთი ნახატია ასეთი, _ თეთრ კედელზე ნაფხაჭნი აბურდული ხაზები. უამრავი რამ შეიძლება იფიქრო, თითქოს თეთრ კედლებში გამომწყდეულმა შეშლილმა ქალმა თმის სარჭი გამოიძრო თმიდან და […]
თეთრი ხმა(ური)
ორ ცხოვრებას შორის უამრავი ცხოვრებით ვცხოვრობ. აი, მაგალითად, ერთ-ერთ ცხოვრებაში ისტორიის მასწავლებელი ვარ და თავმოძულებულ მოზარდებთან ვაგვარებ სწავლასთან და სხვა სასიცოცხლო საკითხებთან დაკავშირებულ საკითხებს; მეორე ცხოვრებაში მაგა ვარ, მწვანე ველოსიპედი […]
მედუზას დაღუპვა
დაუკითხავად ვიკავებ ადგილს ავტომობილის წინა სავარძელზე და გაგულისებული ვიცინი_ორი საათია ველოდები მცხუნვარე მზის ქვეშ პატარა მტვრიან ქალაქში. ახლა დამსახურებულად დაისჯები. გარუჯულ მკლავებს გაგკრავ ხოლმე შემთხვევით, სიცხისგან ავარვარებულ ბარძაყებთან ოფლს მოვიწმენდ […]
თეთრი კბილები
„ჩემი სისხლი გსურს?“ როგორ კენჭი – ნაპირზე; როგორც წვიმის წვეთი – ოკეანეში; როგორც ნემსი – თივაში; ისე იკარგები ზეიდი სმითის ადამიანებში. რადგან მას , ისევე როგორც მის პერსონაჟ ალსანას , […]
ფინალი
2018 წლის 26 მაისია. ფინალი. სავარძელში ვზივარ და ჩემს ორთოდონტიულ ნამოქმედარში გაჩხერილ თხილზე ვფიქრობ. სალაჰი მიწაზე გორავს, რამოსმა დიდი ალბათობით, მხრის ძვლები ჩაუმსხვრია. მე კი მაინც იმ თხილზე ვფიქრობ, რომელმაც […]
ანტიგონე
“მე მარტო მივდიოდი გზაზე , ჩემი ფეხის ხმა ყრუდ გაისმოდა სიჩუმეში, მე კი მრცხვენოდა, რადგან ვიცოდი, ის არ ვიყავი, ვისაც უცდიდნენ”. მოსთქვამს ანტიგონე და მიდის იმ საზოგადოების წინააღმდეგ, რომელსაც არწმუნებენ […]
პეტრას #1
როცა ამ შუშის გალიაში საკუთარი ხმისაც კი გეშინია, მეილის ყრუ ერთხმოვნიანი ჩაკვნესებაც კი შეიძლება საკმარისი გახდეს დასაფრთხობად და ძლივსმოპოვებული სიმშვიდის დასარღვევად. ამ დროს სააბაზანოში ვიყავი, სადაც არათუ სარკე, ერთი ისეთი […]
