შენ ჩემი შვილი ხარ
შენ ჩემი შვილი ხარ. მუზეუმებში დავდიოდი, ხელოვნების ნიმუშების გარშემო ვტრიალებდი და გპოულობდი. ჩემი სამიზნე იყო ყველა თავდახრილი ქალი ჩვილით ხელში. ის ჩვილი შენი იყავი. ვტრიალებდი ქანდაკების გარშემო და ქალის თმები […]
ბიზონები ჩვენს ტრამალებზე
დღე, როცა უძრავად ჯდომის რეკორდი მოვხსენი , – გაუნძრევლად ჯდომის. მგონი აღარც ვსუნთქავდი. საკუთარ თავში ისე ჩავიძირე, რომ გავხდი უბრალოდ დამკვირვებელი ამ „რეალობის“ , – ის , რაცაა, ტელევიზორი; ტელევიზორში […]
ჩემი საყვარელი ორეული
არიან გოგოები, რომლებსაც სძულთ ცერეცო, ცერეცოს ჩაი, საკუთარი ტკივილადქცეული სიყვარული და ლოდინი. არიან გოგოები, რომლებსაც უნდათ მოწევა, მაგრამ ვერ ეწევიან , – იმიტომ რომ ეს არამწეველი ქმრის მანქანაა და ვალდებულები […]
კელი
ამ დილით რომ გავიღვიძე და გვერდით ყავაგადაღვრილ „შავ წყალს“ მოვკარი თვალი, გავიფიქრე რა ჯანდაბად ვკითხულობ ამდენ უაზრო წიგნსთქო და ისევ დავხუჭე თვალები. თუმცა, როცა მსგავსი აზრები აფუთფუთდებიან, ძილის გახანგრძლივება რთულია. […]
პერსეპოლისი. Princess of darkness
ხო. ვფიქრობ იმაზე, რა შეიძლება ითქვას მარჯან სატრაპის პერსეპოლისზე , – იმაზეც ვფიქრობ, ვინც ეს ლურჯი წიგნი მათხოვა და იმაზეც, მართლა ყველაზე თბილი ფერია თუ არა ლურჯი (?) არ ვიცი, […]
ზაპას ქიმია
რაც არ უნდა გვიან დავწვე, ყოველთვის ვრთავ პლეილისტს, ყურსასმენებს როგორღაც ვიმაგრებ პატარა ნიჟარებში და ასე ვიძინებ-თ. შუაღამით კი ყოველთვის მეღვიძება ზაპას ალბომზე. ზოგჯერ ვერ ვხვდები რა ხდება, სადღაც ტრანსცენდენტულ სამყაროში […]
მდინარ,ება
ასეთია წესი – კლავიატურას რომ უახლოვდები ყველაფერი ერთბაშად გავიწყდება, სრული ამნეზია და გამოცარიელება. არაფერი არ შველის ამ ამბავს, არც ფილმის ჩართვა და არც სიმღერები, – პინქფლოიდის ბოლო ალბომი სრულიად უაზროდ […]
ელემენტარული
რომ არაფერი ნამდვილი და მნიშვნელოვანი დღმდე არ არის დანახული…“ / რილკე უელბეკის „ელემენტარულ ნაწილაკებს“ რომ ვკითხულობდი საჯარო ბიბლიოთეკაში ვიყავი და გარეთ შეყვარებული მელოდებოდა. მეგობართან მოტოციკლეტებზე საუბრობდა , ეწეოდა და აუღელვებლად […]
მისტიკური, ბარბაროსული, მოწყენილი
დღეები ერთ ჭიქა ყავასავით გრძელდება – ერთი დიდი ჭიქა ყავა უდრის ერთ დღეს. დალევას ვიწყებ დილით და ვამთავრებ საღამოს. წიგნები გრძელდებიან ზაფხულივით – გიუნთერ გრასის “თუნუქის დოლი” უდრის მთელ ზაფხულს. […]
კედელი
იყო ასეთი გერმანული ფილმი „Die wand” – კედელი. იმ ბარიერზეა საუბარი, რომელიც მოულოდნელად აღმოჩნდება ქალის საკუთარ სამყაროსა და გარე სამყაროს შორის , პირდაპირი თუ გადატანითი მნიშვნელობით. ეს ის კედელია, რომელთანაც […]
სახლში დამზადებული მთები
სახლში დამზადებულ მთებს მივირთმევ. ალინა ორლოვას სიმშვიდეს ვიხვევ თითებზე ძაფებად და ვუყურებ ლაქს თითებზე : ვარდისფერს, საქმიანი ადამიანებისთვის თვალის ასახვევს, – რომ მოეწონოთ, დამაჯერებლად ჩაგთვალონ და შემდეგ ეტაპებზე გადაგიყვანონ, როგორც ყველაზე […]
With God on our side
ადამიანი ათასი წელია შვრიის ფაფას ჭამს და არამგონია რვა წლის ბიჭს ამის შეცვლა შეეძლოსო __ ითქვა ასე ერთ ფილმში და ცხადია, არაფერიც არ შეცვლილა – ყველაფერი პატიებით და ლოცვით დასრულდა. […]
ჭიანჭველები
ჩამოდიხარ ძალიან შორიდან; უზარმაზარ მარკეტში შეშინებული ეძებ ხილს, ერთ ცალს, ტკბილს. დაღლილობისგან თვალები ციებიანივით გიელვარებს; წიგნების მაღაზიაც. მუცელზე ოფლისგან დასველებულ თხელ მაისურზე ჩანთას იფარებ და ფრთხილად ეკითხები გამყიდველს. ჭიანჭველები. უნდა […]
